თბილისის მე-5 საერთაშორისო ლიტერატურული ფესტივალის მონაწილე (17-21 მაისი)
Participant of TIFL 5 (17-21 May 2019)
რიტა პაჩილიო (იტალია)
Rita Pacilio (Italia)
პოეტი, მწერალი, კრიტიკოსი და სოციოლოგი. დაიბადა 1963 წელს ქალაქ ბენევენტოში. დაამთავრა ნეაპოლის უნივერსიტეტის სოციოლოგიის ფაკულტეტი. არის არაერთი კულტურული ღონისძიების ინიციატორი და ორგანიზატორი; „მეტათეატრისა“ და "ვოკალ-ჯაზის" შემსრულებელი. ხელმძღვანელობს მილანის გამომცემლობა "ვიტა ფელიჩეს" "პირველი ნაწარმოების" განყოფილებას. არის არაერთი პოეტური ანთოლოგიის შემდგენელი და მეწინასიტყვე, პოეტური პრემიების ჟიურის წევრი და თავმჯდომარე, თავადაც პრესტიჟული პრემიების მფლობელი. მათ შორისაა: "პრემიო ლაურენტუმ", ფრანჩესკო გრაციანოს სახელობის პრემია, "სეკიას და პანაროს შორის" სახელობის ეროვნული პირველი პრემია, ქალაქ მეზანიეს ლიტერატურული პრემია, ქალაქ სასარის საერთაშორისო პრემია, "მემორიალ მელანია რეას" სახელობის ეროვნული პრემია, "ეუროპეო მასას ლიტერატურული პრემია" და სხვ.
ავტორია პოეტური კრებულებისა: "მთვარე, ვარსკვლავები... და ცის სხვა ნაწილები", "შენ, ვინც უსაზღვრო სიყვარულით მკვებავ", "არავინ იცის, რომ ყვირილი ზღვამდე აღწევს", "უცხო ალუბლის ხე", "ტიტების ხერგილებს შორის", "აპრილის ლოკოკინებისკენ", "ფრთიდან ფრთამდე", "არასრულყოფილები ახირებული ხალხია", "მუსიკალური ბგერა მორჩილებისთვის", "ის შედედებული ყვირილი", "წასვლის წინ". პროზაული წიგნი "ნუ ივლი ფეხშიშველი" და ზღაპარი ბავშვებისთვის - "წვერებიანი მეფის ასული". მისი ლექსები თარგმნილი და გამოქვეყნებულია ბერძნულ, რუმინულ, ფრანგულ, არაბულ, ინგლისურ და ესპანურ ენებზე.
ავტორია პოეტური კრებულებისა: "მთვარე, ვარსკვლავები... და ცის სხვა ნაწილები", "შენ, ვინც უსაზღვრო სიყვარულით მკვებავ", "არავინ იცის, რომ ყვირილი ზღვამდე აღწევს", "უცხო ალუბლის ხე", "ტიტების ხერგილებს შორის", "აპრილის ლოკოკინებისკენ", "ფრთიდან ფრთამდე", "არასრულყოფილები ახირებული ხალხია", "მუსიკალური ბგერა მორჩილებისთვის", "ის შედედებული ყვირილი", "წასვლის წინ". პროზაული წიგნი "ნუ ივლი ფეხშიშველი" და ზღაპარი ბავშვებისთვის - "წვერებიანი მეფის ასული". მისი ლექსები თარგმნილი და გამოქვეყნებულია ბერძნულ, რუმინულ, ფრანგულ, არაბულ, ინგლისურ და ესპანურ ენებზე.
Rita Pacilio (Benevento 1963) is an author, poet, editorial collaborator, sociologist, and family counselor. She is a practitioner of literary criticism, meta-theatre, children’s literature, and vocal jazz. An editor of anthology works, she evaluates poetic texts and essays and managesthe section Opera prima’for La Vita Felice press. She heads the editorial brand RPlibriand is the President of the Associazione Arte e Saperi. She has created and runs theFestival della Poesia nella Cortesiain San Giorgio del Sannio. Among her recent poetry works are: Gli imperfetti sono gente bizzarra (La Vita Felice 2012) which has won several awards (among others, Laurentum 2013), and has been translated intoFrench (Les imparfaits sont des gens bizarres, L’Harmattan, 2016 Traduction en français par Giovanni Dotoli et Françoise Lenoir) and Arabic (for Uet Tunisi, translated byProf. Othman Ben Taleb); Quel grido raggrumato (La Vita Felice 2014); Il suono per obbedienza – poems on jazz (Marco Saya Edizioni 2015), Prima di andare (La Vita Felice, 2016). Among her works of fiction are: Non camminare scalzo (Edilet Edilazio Letteraria, 2011) and La principessa con i baffi (Scuderi Edizioni, 2015), a fairytale for children; Cantami una filastrocca is a textbook for Scuola dell’Infanzia (RPlibri, 2018). Her work has been translated into Greek, Romanian, French, Arabic, Spanish, Catalan, and Neapolitan. Her last work, L’amore casomai, a collection of short stories written in lyric prose, came out in March 2018.
***
ვნახე ისინი, მოდიოდნენ თავდახრილები;
მოიწევდნენ თავქვედაშვებული ჩიტებივით;
ხელებს და ფრჩხილებს წაბლისფერი სისხლი სდიოდათ
და
მუხლებს შორის ჩასდგომოდათ აკრძალული ზღვა.
ვნახე ისინი ღმერთისაგან მიტოვებულნი, დადუმებულნი.
მგლოვიარეებს და ბრაზისაგან ცრემლდამშრალებს
გაშიშვლებულ მკერდზე მიეკრათ მკვდარი შვილები
და გულამოსკვნით კვნესოდნენ „ამინ“-ს.
ვნახე ისინი გაყუჩულები, დაბნეულები, მიუსაფრები,
თვალებში ედგათ მთელი სამყაროს ცოდვა და ბრალი,
მოდიოდნენ და ღირსება უფეთქავდათ დაჭრილ გულებში.
ვნახე ისინი, მოდიოდნენ თავდახრილები;
მოიწევდნენ თავქვედაშვებული ჩიტებივით;
ხელებს და ფრჩხილებს წაბლისფერი სისხლი სდიოდათ
და
მუხლებს შორის ჩასდგომოდათ აკრძალული ზღვა.
ვნახე ისინი ღმერთისაგან მიტოვებულნი, დადუმებულნი.
მგლოვიარეებს და ბრაზისაგან ცრემლდამშრალებს
გაშიშვლებულ მკერდზე მიეკრათ მკვდარი შვილები
და გულამოსკვნით კვნესოდნენ „ამინ“-ს.
ვნახე ისინი გაყუჩულები, დაბნეულები, მიუსაფრები,
თვალებში ედგათ მთელი სამყაროს ცოდვა და ბრალი,
მოდიოდნენ და ღირსება უფეთქავდათ დაჭრილ გულებში.
იტალიურიდან თარგმნა ნუნუ გელაძემ
***
I have seen them advancing, head-down
moving along like low-flying birds
holding in their hands the brown blood, the fingernails
and
between their knees, the clandestine water.
I have seen them without God, without words
with dry tears of mournful rage
sobbing the amens of unclad breasts
to their deceased son.
I have seen them rapt, lost, lonely.
They bore the world’s thorns in their eyes
with decency and a prod in their heart.
I have seen them advancing, head-down
moving along like low-flying birds
holding in their hands the brown blood, the fingernails
and
between their knees, the clandestine water.
I have seen them without God, without words
with dry tears of mournful rage
sobbing the amens of unclad breasts
to their deceased son.
I have seen them rapt, lost, lonely.
They bore the world’s thorns in their eyes
with decency and a prod in their heart.
Nessun commento:
Posta un commento